Czy już gotowe do szkoły?
Co warto wiedzieć o społecznej i intelektualnej gotowości do szkoły? Jak pomóc swojemu dziecku?
Dziecko potrafi samodzielnie rozwijać swoje myślenie, zbierając doświadczenia w domu, przedszkolu. Jednak to nie wystarcza. Potrzebna jest pomoc dorosłego, który zwróci uwagę na to, co ważne, pomoże wyciągnąć wnioski, zgromadzić wartościowe doświadczenia. W domu taką rolę pełnią najczęściej rodzice, w przedszkolu i szkole nauczyciele i wychowawcy.
Ich rolą jest między innymi pomóc dziecku w zdobyciu bardzo istotnej umiejętności umysłowej, czyli kwalifikacji. Dzięki niej dziecko łatwiej rozumie rzeczywistość, porządkuje ją i nazywa. Trzylatki np. wskazując na psa powiedzą np., że gryzie. Pięciolatki i sześciolatki potrafią już łączyć i wyznaczać grupy przedmiotów. Trzeba pamiętać, że dzieci mają własne klasyfikacje, np. w układaniu klocków, robią to po swojemu, nie można im narzucać własnej, według kształtów albo kolorów.
Jeśli rozmontuję zabawkę, to nie będzie się nadawała do użytku, gdy rzucę piłką w okno, mogę wybić szybę. Dziecko powinno również umieć powiązać przyczynę ze skutkiem. Trzeba pamiętać, że dzieci poznają przedmioty jednocześnie ze sposobem ich użytkowania. Muszą więc dotykać, składać, rozkładać, przesuwać te przedmioty. Ważną rolę odgrywają tu pytania do opiekunów zaczynające się od: "dlaczego?".
Niełatwym zadaniem jest umiejętne odpowiadanie na te pytania. Dzieci nie stawiają złych pytań, tylko dorośli nie zawsze potrafią właściwie na nie odpowiedzieć. Dziecko uczy się poznawać i rozróżniać zmiany trwałe (po osłodzeniu herbaty pozostanie ona słodka), częściowo odwracalne (gdy zrobi dziurę w spodniach, można ją zaszyć, ale nie będą już jak nowe), odwracalne (po wyjęciu zabawki z pudełka, można ją włożyć z powrotem).
Starsze przedszkolaki chociaż wiedzą, że czegoś nie wolno robić, to jednak robią, a następnie pilnie obserwują, jak zachowa się dorosły. W ten sposób testują dorosłego i sprawdzają, na co mogą sobie pozwolić. Kłopot w tym, że dorośli nie zachowują się tak stabilnie jak przedmioty. Jedni pozwalają - inni za to samo karcą. Jedni zachęcają - inni tego samego zakazują. W trakcie takiego testowania rodzą się konflikty: dziecko chce poznać swoją siłę, a dorośli myślą, że ono robi im na złość. Nie rozumieją, że dziecko tylko w ten sposób buduje swe relacje z najbliższymi, sprawdza, co wolno, a czego nie wolno.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole powinno umieć :
- przewidywać na miarę swoich możliwości, jakie będą skutki rozmaitych czynności, co się stanie, gdy rozmontuje zabawkę, złoży klocki itp.
- grupować obiekty w sensowny sposób (klasyfikacja) i formułować uogólnienia typu: to do tego pasuje, te przedmioty są podobne, a te są inne itp.;
- łączyć przyczynę ze skutkiem i próbować przewidywać, co się może zdarzyć.
Opanowanie tych wiadomości i umiejętności ułatwi edukację, pozwoli lepiej poznać i zrozumieć siebie, swoje otoczenie a także rozeznać się w tym, co dobre a co złe.
Co możemy zrobić jako rodzice - wskazówki i porady
Organizujmy poznanie świata
Starsze przedszkolaki uczymy m.in. dzięki umiejętnie zorganizowanej zabawie. Warto więc zachęcać dzieci do:
- oglądania i porównywania różnych obiektów na obrazkach, powinny dostrzegać różnice i podobieństwa;
- grupowania obiektów ze względu na przynależność (do kogo należą), gdzie się znajdują (w sklepie, w domu), do czego służą (do jedzenia, do ubierania się);
- wypowiadania się i uzasadniania, dlaczego te przedmioty pasują do siebie;
- zrozumienia, dlaczego np. podczas sprzątania porządkuje się rzeczy, po co zabawki powinny stać na swoim miejscu - np. wygodniej będzie potem je znaleźć.
Gdy dziecko pyta
Jako rodzice i opiekunowie musimy zdawać sobie sprawę, jak duże znaczenie mają pytania dzieci i jak bardzo istotne są mądre odpowiedzi dorosłych. Dlatego należy:
- poważnie traktować dziecięce pytania: akceptować je, udzielać takich odpowiedzi, które zaspokoją ciekawość dziecka i skłonią do stawiania następnych dociekliwych pytań;
- słuchać w skupieniu pytań i udzielać odpowiedzi krótkich, gdyż zbyt długie odpowiedzi nużą dziecko;
- udzielać zgodnych z prawdą odpowiedzi: chętnie, swobodnie odpowiadać i nie pouczać oraz nie przemawiać tonem zniecierpliwionym.
Nie wolno dziecka okłamywać i podawać informacji błędnych. W przypadku, gdy dorosły nie potrafi natychmiast udzielić odpowiedzi powiedzieć: Nie wiem, ale jak się dowiem, to ci powiem. Oczywiście, potem obietnicę spełnić.
Gry planszowe przeżywają prawdziwy renesans. Znakomicie wspierają proces edukacyjny, nie tylko rozwijają dziecko intelektualnie, ale też uczą umiejętności społecznych. Czytaj więcej o grach, dowiedz się jakie wybrać.
http://www.natemat.com.pl/dzieci-w-szkole/gry-planszowe.html